Prof Costas Douzinas on Pandemic, biopolitics, and rights

In a lecture at the Legislative Assembly of the State of Sao Paulo, Costas Douzinas explained that the pandemic is the disease of globalization, universal but also nihilistic, like globalized financial transactions. Financial transactions aim at unlimited circulation, endless accumulation of finance capital. They are nihilistic, their only ‘value’ is exchange value. The virus too spreads quickly, it does not stop at borders, has no other “aim” except to spread, penetrate bodies and kill. The corona virus is a common currency and symbol of neoliberal globalized humanity.

Governments have imposed a state of exception. They have suspended the normal operation of constitution, violated most civil, political and socio-economic rights and seriously restricted democratic procedures, with many parliaments operating at the minimum. Learning from the experience of the pandemic, the lecture proposes three theses about the relationship between state, power, and rights in late capitalism. It starts with the treatment of refugees in Europe, then moves to the pandemic and concludes with some comments about resistance.

H πανδημία είναι η ασθένεια της παγκοσμιοποίησης, καθολικής αλλά και μηδενιστικής, όπως οι παγκοσμιοποιημένες χρηματοοικονομικές συναλλαγές. Οι χρηματοοικονομικές συναλλαγές στοχεύουν στην απεριόριστη κυκλοφορία, ατελείωτη συσσώρευση χρηματοοικονομικού κεφαλαίου. Είναι μηδενιστικές, η μόνη «αξία» τους είναι η συναλλαγματική αξία. Ο ιός εξαπλώνεται πολύ γρήγορα, δεν σταματά στα σύνορα, δεν έχει άλλον «σκοπό» παρά μόνο να εξαπλωθεί, να διεισδύσει στα σώματα και να σκοτώσει. Ο κορονοϊός είναι ένα κοινό «νόμισμα» και σύμβολο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης ανθρωπότητας.

Οι κυβερνήσεις επέβαλαν την κατάσταση εξαίρεσης. Έχουν αναστείλει την κανονική λειτουργία του συντάγματος, παραβίασαν τα περισσότερα αστικά, πολιτικά και κοινωνικοοικονομικά δικαιώματα και περιόρισαν σοβαρά τις δημοκρατικές διαδικασίες, με πολλά κοινοβούλια να λειτουργούν στο ελάχιστο. Μαθαίνοντας από την εμπειρία της πανδημίας, η διάλεξη προτείνει τρεις θέσεις σχετικά με τη σχέση μεταξύ κράτους, εξουσίας και δικαιωμάτων στον ύστερο καπιταλισμό. Ξεκινά με τη μεταχείριση των προσφύγων στην Ευρώπη, μετά μεταβαίνει στην πανδημία και καταλήγει με κάποια σχόλια σχετικά με την αντίσταση.