Συνέντευξη Κ. Δουζίνα στο Πρώτο Πρόγραμμα

Τέσσερα είναι τα είδη κοσμοϊστορικών συμβάντων που επισύρουν ραγδαίες κοινωνικές αλλαγές: οι πανδημίες, οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις και η διάλυση των εθνών. Aυτήν την εποχή βλέπουμε δύο (σ)τάσεις αντιμετώπισης της τρέχουσας κρίσης. Από τη μια είναι να βλέπουμε τον άλλο άνθρωπο ως επικίνδυνο, ως μια δυνάμει απειλή, είναι, ότι πρέπει να τον αποφεύγουμε, ότι ενέχει ρίσκο η επαφή μαζί του. Από την άλλη, είναι η κοινωνική αλληλεγγύη που θα μας κρατήσει την κοινωνική συνοχή για να βγούμε από την δύσκολη αυτή περίοδο, καθώς και η στήριξη των δημόσιων υπηρεσιών. Το ερώτημα είναι ποια από τις δύο τάσεις θα επικρατήσει την επόμενη μέρα.

Η πανδημία μας θύμισε θεσμούς και αξίες που είχαμε εγκαταλείψει, μας θύμισε την ευαλωτότητα μας, την ενδεχομενικότητα της ύπαρξης μας, ή ακόμα ότι υπάρχει όριο στην ανθρώπινη ζωή. Την προηγούμενη περίοδο, παρόλο τη δεκαετή σχεδόν κοινωνική και οικονομική κρίση, δεν είχαμε αυτές τις ανησυχίες, τις αγωνίες για τα «βασικά» της κοινωνικής συνύπαρξης. Η κρίση είχε πληγώσει την τσέπη και τα όνειρα των περισσοτέρων, αυτή εδώ η κρίση φέρνει ξανά στο προσκήνιο την αξία της αλληλεγγύης, της παιδείας, της δημόσιας υγείας αλλά και την ιδιαίτερη αξία του φιλικού αγγίσματος, της αγκαλιάς.

Από τη συνέντευξη μου στο Πρώτο Πρόγραμμα και τον Θάνο Σιαφάκα.