Για τον Δημήτρη Κρεμαστινό

Με μεγάλη λύπη έμαθα τον θάνατο του Δημήτρη Κρεμαστινού. Γνώρισα τον καθηγητή Κρεμαστινό, βουλευτή του ΚΙΝΑΛ και Αντιπρόεδρο, στην προηγουμένη Βουλή. Συναντιόμασταν κάθε εβδομάδα στη Διάσκεψη των Προέδρων και γίναμε φίλοι. Σε αντίθεση με τους περισσότερους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ, ο Κρεμαστινός ήταν πραγματικός gentleman. Ήταν διδακτικός και ως πανεπιστημιακός και σαν ζώσα ιστορία του ΠΑΣΟΚ, διαλλακτικός και γλυκομίλητος, γεμάτος ιστορίες και ανέκδοτα από τα οποία έβγαινε μια πηγαία σοφία και πραότητα. Τόσο διαφορετικός και ως άνθρωπος και ως πολιτικός από τους φωνακλάδες της παράταξης του από τους οποίους είχε πάρει μεγάλη απόσταση.
Ο Κρεμαστινός είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη δημιουργία μιας νέας ενεργούς ερευνητικής Ακαδημίας ανάλογης με την Αμερικανική ή την Βρετανική και όχι με το γηριατρικό Ελληνικό μοντέλο. Συζητήσαμε επανειλημμένα πως πρέπει να ενισχυθεί η ερευνητική κοινότητα στην Ελλάδα και ήταν ιδιαίτερα ικανοποιημένος με την πρόοδο στα ερευνητικά κονδύλια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν άνθρωπος γενναιόδωρος, πονούσε το πανεπιστήμιο και την έρευνα και δε δίσταζε να επαινέσει τους πολιτικούς αντιπάλους. Ακριβώς το αντίθετο από τη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
Ο σκατο-ιός πήρε έναν σπουδαίο άνθρωπο, γιατρό και πολιτικό. Θα μας λείψει στην πορεία για την αριστερή δημοκρατική και προοδευτική συμπαράταξη και θα θυμόμαστε την ευγενική του παρουσία.